kaybettik tüm umudu kalmadık özgür yeni bir kanepe alcaz diye harcadık ömrü
Şimdi bizi iyi dinle: Düşmanımızsın sen bizim Dikeceğiz seni bir duvarın dibine Ama madem bir sürü iyi yönün var Dikeceğiz seni iyi bir duvarın dibine İyi tüfeklerden çıkan İyi kurşunlarla vuracağız seni Sonra da gömeceğiz İyi bir kürekle İyi bir toprağa.
Ağlamak yok artık koltuk arkalarında Annenin ağlatıcı güzelliği de albümlerde kaldı Karşı balkonlarda açan ilk sevdalar Yaşamak soluk alıp verdikçe etine battı Ölümlerle bile sarsamaz artık seni bu kent Hüznün bile hüzün değil kaldı ki elindeki buket Taranmaz artık akdeniz saçların bilinsin Sen artık o kira dairesindeki çocuk değilsin
